Bebeklikten çocukluğa...

Fıratım sen bir çocuk oldun artık biliyor musun? Yere düşünce kalkıp ellerini silkeliyorsun, çikolataya bayılıyorsun, bir anlık dalgınlığımızda balkona sıvışıyorsun, nesneleri saklayıp sonra nerede diye sorarak kandırıkçılık yapıyorsun, kafana esince yanağımıza öpücükler konduruyorsun.

Geceleri elimden tutup yatağa götürüyorsun ve o sana göre koca yatakta ikimiz oyundan başlayıp uykuya giden bir yolculuğa çıkıyoruz. Defalarca öpüyoruz birbirimizi, kucaklaşıyoruz. Anne oğul olmanın keyfini sonuna kadar çıkartıyoruz. Ve sen kıkırdıyorsun ya arada, işte o zaman içimde sadece bir büyük minnet duygusu oluyor. Yanımda olduğun için.

Sen anne yaptın beni, bir tuhaf hisle sarmaladın. Bir tek saç lülesine, bir gülüşe, bir bakışa, bir yarım yamalak kelimeye, bir ıslak öpücüğe attırdın imzayı. Artık bir ömür senin başrolünde olduğun filmlerin yardımcı kadın oyuncusuyum.

Ne diyelim, “action”