Babanla bir ilki yaşıyoruz. Kendisi yılda bir kere hasta olur ya da olmaz; ki genelde de çok hafif atlatır hastalıkları. Bense en az üç dört kez yaşarım özellikle kış hastalıklarını. Bu kez ikimiz de aynı anda hastalandık. Üstelik baban da benimle yarışacak derecede hasta. İşin tek kötü yanı bu kez tadını çıkara çıkara bakamıyorum ona ben de iyi olmadığım için. Normalde en ufak bir rahatsızlığını fırsat bilip çorbalarla, sütlerle ve onun tüm muhalefetine rağmen ilaçlarla kürler uyguluyorum. İlaçlara karşı olduğuna bakma, içmemek için direnir direnir sonra içmeye ikna olunca da iki tane ister. Sanırım ilaç içmeye değil tek bir ilaç içmeye karşı baban...
Yaşlandığımızda da hayat bugünkü gibi geçecek işte. O bir yerde yatacak ben onun bir yerine kafamı koyup yatacağım. Ben süte bal koymakta ısrar edeceğim baban bunun gereksizliğinden bahsedip huysuzlanacak. Sonunda sütü sade içip, üstüne bir kaşık bal yemesi konusunda anlaşacağız en kötü ihtimalle. Bir şekilde hep anlaşacağız, hep bir noktada buluşacağız.
Babanla yaşlanmak da hastalanmak da korkutmuyor beni.
Not: Biz böyle hastayken gelmezsin değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder