"Baharda kuşlar gibi geldin kondun dalıma"

Küçük bey, ülkece ağladığımız bir filmden bir replik yankılanıyor arada bir beynimin içinde. Babam ve Oğlum filminde babasına “oğlumun hayatında yutkunamadığı bir yumru olmak istemiyorum” diyordu Sadık. Ya da buna benzer bir şeyler... Bu sözü düşündükçe bir yumru oturuyor boğazıma... Özelde hastalığımdan genelde anneliğimden... Bir çocuk sahibi olmanın bütün ağırlığını hissediyorum.

Hiç şüphe yok bizi borçlandırıyorsunuz yaşama karşı... Sen doğduğundan beri ölmek hakkım yok benim. Yayalara yeşil yanmadan karşıya geçme hakkım, dışarda unutulmuş yemekten bir tabak yemek hakkım, grip olmuş bir dosta sarılma hakkım...

Sen doğduğundan beri; evet veda ettim kimi özgürlüklerime, kimi anlaşmalarımı yırttım attım, kimi büyük sözlerimi yuttum. Hiç zorsunmadan hem de, bir kere bile düşünmeden...

Sen doğduğundan beri anladım, bir minik bedenin aşkıyla vazgeçiş ne kolaymış kendinden.

Seni öyle çok seviyorum işte. Kendimden çok.