Ahırkapı’da kutlayacağız Hıdırellez’i (5 Mayıs 2008). Erkenden gidiyoruz. İlk saatlerde müthiş eğleniyoruz. Göbek atıyoruz, tempo tutuyoruz, baştan sona yürüyüp duruyoruz. Gece uzadıkça uzuyor sonra, ben yoruldukça yoruluyorum. Bilmiyorum ki kıymetlimin içimde olduğunu. Babana küsüyorum çok yorulduğum için. Tembellik işte...
Hıdrellez için tek bir dileğim var yazıp “online” olarak baban ve benim adıma ağaca asılması için gönderiyorum. Bizimle aynı dileğe sahip biri daha var çok uzakta. Anneannen... O da bir gül ağacının altına saklıyor umudunu. Hepimizin dileği; sen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder