"heste"

Böyle bir anısı vardı dedemin. Ramazan Dinçsoy'un torunları grubunda anlatılmıştı ama bulamadım şimdi. Kendisi çok düzenli olarak tuttuğu ve her gün onlarca şey yazdığı günlüklerinden birinin sayfasına sadece bu sözcüğü yazmış: "Heste".

Ben de büyükdeden gibi sadece bunu yazmak istiyorum şimdi. Heste.

Annen "heste"yken, hiç olmadığı kadar mızmız ve huzursuzdur. Üstelik elinde olmadan inler. Babanın buna her seferinde gülmesine ise çok sinirlenir.

Hazır baban işteyken eve gidip rahat rahat inleyerek ve kendime acıyarak yatacağım.

Ve senin bana yalnız olmadığımı hatırlattığın her anda biraz olsun iyileşeceğim...