Senin hayatımı bir yandan da ne kadar kolaylaştırdığını düşünüyordum. Aklıma bir an için bir manzara geldi. Eridim bittim... Baban epeydir akşamları çorabımı çıkarıp sabahları da giydiriyor biliyorsun. İşte bunu düşünürken bir an için senin minik ayakların ve çorapların geldi gözümün önüne. Ayağından teki çıkmış bir çorap ve o minicik pembe beyaz parmakların. Of of. Her bir parmağını tek tek öpmeden çoraplarını giydirebileceğimi sanmıyorum.
Siz bebekler de ayaklarınızdan çorabın birini hep anne babalarınızın aklını başından almak için mi çıkartıyorsunuz nedir? Ya da çorap üreticileriyle gizli bir anlaşmanız var, lastikleri çoraplar her an sıyrılıp çıkacak kadar gevşek yapmaları konusunda... Her şekilde memnunum bu işten, o minik parmaklara şimdiden aşığım çünkü.
Ve onların bir gün kocaman, kıllı parmaklar olacağını düşünmek tuhaf geliyor bana. Babanın abine her baktığında "vay be adam oldu resmen" demesinden bu büyüme durumunun anne babalar için her zaman "tuhaflığını" koruduğunu düşünüyorum.
Yine bir not: Geçen gün abin ayak parmaklarındaki kılları almıştı, çok komik görünüyordu hi hi.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder