Oy tombulum tombulum...

Uzun bir aradan sonra merhaba Fırat bebe;

Babanla pek güzel bir bayram tatili geçirdik. Bıkacak kadar uyuduk, ayaklarımız isyan edecek kadar gezdik ve tıka basa yedik. Daha ne olsun... Henüz bayram gelmeden seni görmeye gittik. Uzman bir doktor amca uzun uzun inceledi her organını; hepsi de sınavdan geçti ne mutlu ki... Yalnız haftana göre biraz iri çıktın. 700 gramlık bir tosun oğlan... Doktor gebelik diyabeti olabileceğinden şüphelendi. Tabiatım gereği generale gidene kadar sabredemedim ve şeker testini erkenden yaptırdım. Sonuçlar maalesef umduğumuzdan yüksek. Şeker bayramının sürprizi yüksek şeker oldu anlayacağın... Yarın bütün gün hastanede takılacağız ana oğul.

Doktorlara benim oğlum çok şeker, bilesiniz ki yüksek değerlerin bütün sorumlusu odur desem kurtarır mıyım paçayı?

Haa bıkana kadar uyuduk dedim ya, bunun bir ödülü de senin başrolünde olduğun rüyalarımdı... Bir tanesinde baban seni suya koymuştu. Üşümenden korkup kucağıma aldım seni, sanki yeni doğmuş gibiydin ıslak ve kırmızı. Suratında bir ağlama ifadesi donup kalmıştı. Kuruladıkça seni kendine geldin. O kadar güzeldin ki... Uyandığımda sanki hala kollarımdaydın... Hiç bu kadar mutlu uyandığımı hatırlamıyorum.

Sen yatağında beni beklerken uyandığımda yaşayacağım mutluluğun yanında bunun esamesinin bile okunmayacağını biliyorum tabii. Bu rüyalar bizim teselli armağanlarımız. 9 ay dile kolay, anne babaya zor.