Gelelim Montaigne ile ilgili benim en çok güldüğüm hikayeye (yazarken biraz daha güleceğim için baban belki dayını bize haftada bir almaya karar verir). Babanla canımızın memleket meselelerinden birine çok sıkkın olduğu bir gün dertleşiyoruz. Dayın da artık sıkıntıdan patlamak üzere. Yine de uzaktan uzağa dinliyordu bizi. Sonra birden isyan etti "ya beni de aranıza alın ben de Montaigne okudum ben de sizin gibiyim" diye...
Evet dayın da aynı bizim gibi kuzucuğum, bunu onunla birlikte oldukça sen de göreceksin. Ve eminim onunla zaman geçirmekten çok keyif alacaksın. Dayın bence senin hediyelerinden biri... Bir diğer hediyenden Ozan Dayı'ndan da sonra bahsedeceğim.
1 yorum:
gecmisi hatirlamakta zoru yasarim, ama baris'in butun zor durumlarini cok iyi hatirlarim.
Yorum Gönder