Dün (ya da yöresel söyleyişle "düneyn")

Bu kadar olmaz! Öğrencilik günlerime dair anlattığım anının üstüne "Gebelikte egzersiz" dersine gitmek için yola çıktım. Her zamanki gibi arka sıralardaki yerimi aldım. Ekrana baktım, o da ne. Kocaman puntolarla "Gebelikte ruh sağlığı" yazıyor. Meğer benim derste verilen ve nasıl olsa internette var diyerek attığım listeyle internetteki liste farklıymış. Yine karışmış işler. Neyse ki egzersiz dersinde eşofman zorunlu değildi. Rezillik!

Eğitimden çıkınca Marjinal'in 15. yıl kutlamasına gittim. Coşkulu bir ortam vardı ve ortamın en coşkun insanı kuşkusuz babandı. Zaman zaman ben de katıldım ona ama seni çok sarsmadan... Dün gece son jenerasyon Marjinal bebeler ilk kez bir araya geldiniz (Hıdrellezde hepiniz orda mıydınız emin değilim). Son olmayacağı kesin...

Baban böyle gecelerde eğlendikçe içer, içtikçe eğlenir ve nihayetinde mutlaka çakırkeyf olur. Bu halden bizim payımıza düşen de bol bol öpücük ve sarılma... 

Gelecek yıl ağustos ayının ikinci haftasında, bir adam hiç tanımadığın bir kokuyla (bira diyor yetişkinler buna) yatağına eğilir, seni uykunun en tatlı zamanında kaldırır ve öpücüklere boğarsa; bu kişi bil ki Marjinal'in 16. yıl kutlamasından henüz dönmüş babandır. Sen de boş durma gülücüklerinle iyice sarhoş et onu olur mu?