24 Eylül 2008 Çarşamba
Bi şey oldu
Seni düşünüyordum şehrin en kalabalık caddelerinin birinde. Tek başıma yürürken acayipleştim. Bi acayip şeyiz. Bilinenimiz kadar da bilinmeyenimiz var. Bi şey, bi şeyi beraberinde getiriyor, o bi şey seni başka bi şey yapıyor. Baska bi şey olunca seviyorsun, daha ne olsun. Düşününce seni, seviyorum hırlıyı hırsızı, orospuyu pezevengi.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
Baban bu heyecanlı anları yaşarken ben de tam arkasındaydım. Bir toplantı için Harbiye'den geçiyordum, babana da haber verdim bunu belki karşılaşırız diye. Ve o beni göremese de ben onu parka doğru yürürken gördüm. İçimi benim de bir mutluluk bir heyecan kapladı. Hemen telefona sarıldım, Bülent'e (toplantıya beni o götürüyordu) gösterdim. Bülent acaba kocasını ne zamandır göremiyor diye düşünmüştür kesin...
Babanı aradığımda sıcak sıcak duygularını aktardı bana. Sıcacık duygulardı gerçekten. Seni düşündüğünü, senin 3-4 yaşlarındaki halini hayal ettiğini ve çok heyecanlandığını söyledi...
Böylece uzun yol boyunca düşünecek bir şeylerim olmuştu. Babanı ne kadar çok sevdiğim... O mutlu olduğu için ne kadar mutlu olduğum...
Ne o sen üstüne mi alındın yoksa... Senden önce baban vardı oğlum...
Şaka şaka, babanı düşünmeyi kısa tutup en çok seni düşündüm ben de. Senin o minik halini... Kucağımızda uyuyakalacağın o günleri...
Babanın deyişiyle;
canım benim oğlum...
cemal sence de son cümleler biraz ayıp olmamış mı? şiirin karışıklığı yetmiyormuş gibi okurken kafası allak bullak olurken birde sondaki küfür de nesi. valla ben başta bana dedin sandım korktum yani.
sen montaigne okumuş muydun?
okudum tabii onu okumayan mı var allahşakına. kitaplığımda duruyor tek başına
Yorum Gönder