Bir şey daha...

Blogdaki ilk yazıları tekrar ve duygulanarak okurken bir ayrıntıyı daha hatırladım sana yazmadığım. Test çubuğundaki ikinci çizgi söylediğim gibi silikti. Ve ben durmadan babana "baksana çizgi var değil mi?" diye çubuğu gösteriyordum. Baban "Gayet belirgin bir çizgi bu" diye beni rahatlatıyordu. Sonra aradan biraz zaman geçince "ver bakayım çubuğu" diyordu. Çubuk böyle böyle epey dolaştı elimizde. Sonra ben yanımda şirkete getirdim. Ara ara tuvalete giderek yeniden yeniden baktım varlığını müjdeleyen o ikinci çizgiye. Her baktığımda daha bir heyecan sardı içimi. Tuvalette gizli gizli sigara içen lisesiler gibiydim. Çubuğumu cebime koyup herkesten saklı gidip mutlu oluyordum o küçük yerde....

Seninle ilgili hiçbir duygu makul seviyelerde yaşanmıyor gördüğün gibi. Fırat parantezinde sürdürürken yaşamı her şey hep ikiyle çarpılıyor.

Seninle çoğalıyor yaşam...