Yaşamın boyunca çok az sayıda dostun olacak. Onlarla çok şeyi paylaşacak ve en çok onlara güveneceksin. Peki sadece onlar mı yaşama bağlayacak seni? Hayır. Çok yakın dostluklar kurmasan da, her anını birlikte geçirmesen de kimi zaman çevrende iyi insanların olduğunu bilmek huzur verecek sana. Bugün baban bunun güzel bir örneğini yaşadı. Çalıştığın yerde, çay içtiğin cafede, yürüdüğün yolda, bindiğin otobüste iyi insanlar olduğunu bilmek mutlu edecek seni de. Başka türlü nasıl sürdürülebilir ki yaşam, tek başına veya birkaç dostla.
Aziz Nesin gibi birinin örneğin, senin yaşamını kolaylaştırması için bizzat omzuna koyması gerekmeyecek elini. Onun varolduğunu bilmek yeter. Birilerinin dünyanın herhangi bir yerinde insanlar için -ve en çok da çocuklar- güzel şeyler düşlediğini bilmek de. Farklı bölgelerde farklı zamanlarda seninle aynı şeyler için gözyaşı döktüğünü bilmek sonra. Veya öfkelendiğini...
Sağında solunda, iş yerinde apartmanında iyi insanlarla örülsün yaşamın; ve sen nerede olurlarsa olsunlar hep iyi insanların da varolduğunu hatırla umutsuzluğa düştüğünde.
9 Eylül 2008 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder