Tavana kadar öğrenci vardı

Geçmisi gelecek için önem arzeder bulduğum için yanımda taşırım. Annenin bir önceki anlatısı beni Aras’ın okula başladığı yıllara götürdü. Yanımda taşıdığım, o günlere dair çok şey var.

Aras okul hayatına biraz erken başladı (kreşle). İlkokul hatırladığım kadarıyla Aras’ı çok heyecanlandırmadı (az heyecanlandırdı), alışıktı buna küçük bedeni. Daha sonraları anlayacaktı; hazır olmadığı, alışamadığı ve alışamayacağı şeylerin varlığını. Okulda büyüklerin kendilerine karşı acımasız olduğunu söylediği o ilk günle ilgili bir akşam yatakta sohbet ederken; tenefüs saatinde üzerine düşen öğrenci sayısını sırt üstü yattığı yatakta “tavana kadar öğrenci vardı üzerimde” anlatımıyla bana aktardı. Daha sonraları bu ve buna benzer şikayetleri çok oldu.

Aras’a ait bütün veli toplantılarında mutlaka bir kavga etmişliğim var. Son veli toplantısında mesela, okulunda ne kadar öğretmen ve yönetici varsa hepsiyle kavga ettiğimi hatırlıyorum. Veli toplantılarında kavga etmeyi özlemiştim.

“İlk günler sen bir başkasının canını yakma. Biraz sonraki günler için kendini korumalısın. Daha sonraki günler sana saldıranı etkisiz hale getirmelisin ve canını kimseye acıttırmamalısın.” Tüm bunlar ve bende kalan geçmiş beni geleceğe taşıdı. Seninle de abinle olan yaşanmışlıklarımı yaşayacağımı, sana ait yaşanmışlıkları dinleyeceğimi biliyorum ve içimdeki her şey yerini mutluluğa bırakıyor.